مسعود سخایی‌پور، LJI Reporter – ونکوور
در شمارهٔ پنجاه و یکم رسانهٔ همیاری گفت‌وگویی داشتیم با کتی کیانی، هنرمند فعال در زمینهٔ گرافیک و موشن گرافیک (motion graphic)، که با ساخت پویانمایی (Animation) «خانهٔ دوم» در مسابقهٔ استوری‌هایو (Storyhive) شرکت کرد و در این مسابقه برنده شد.
پویانماییِ «خانهٔ دوم» دربارهٔ چالش‌های یک زن مهاجر در سرزمین جدید بود. کتی کیانی، در گفت‌وگویی که با او داشتیم دربارهٔ دلیل انتخاب این موضوع برای پویانمایی «خانهٔ دوم» به رسانهٔ همیاری گفت: «کلاً فردی هستم که جامعه و مردم برایم مهم‌اند، با این خصوصیات و مسئلهٔ مهاجرت، اولین و مهم‌ترین دغدغهٔ من، مهاجرها و مشکلاتِ هرچند کوچکشان است. این‌طوری شد که موضوعِ دومین پویانمایی‌ام (خانهٔ دوم) را انتخاب کردم. بخشی از قصه، تجربه و احساس خودم بود، اما قسمت بزرگی از آن در مصاحبه‌های زیادی که با افراد مختلف داشتم، شکل گرفت.»
«خانهٔ دوم» با موفقیت زیادی روبه‌رو شد و توانست در سال ۲۰۱۹ در جشنواره‌های برلین، شیکاگو و و ونکوور برندهٔ جایزه شود.
حالا پس از چهار سال، کتی کیانی به‌دنبال ساخت پویانمایی دیگری است. این‌بار با موضوعی متفاوت؛ «کودک‌همسری».
او می‌گوید: «در فقه اسلام، دختران وقتی به سن نُه‌سالگی می‌رسند، قوانین فقهی شامل حالشان می‌شود که از جملهٔ آن قوانین، حجاب اجباری و [امکان] ازدواج در نُه‌سالگی است. این روزها با وجود رشد جوامع، متأسفانه کودک‌همسری روزبه‌روز در ایران و برخی کشورهای خاورمیانه بیشتر دیده می‌شود و مادرها با اینکه مخالف این امرند، متأسفانه به‌دلیل اینکه خود روزی قربانی همین قوانین بودند و همچنین نداشتن استقلال مالی و اجتماعی در جامعهٔ مردسالار، سکوت اختیار می‌کنند و در واقع حقی در تصمیم‌گیری برای فرزند دختر خود ندارند و به این ترتیب زنجیره ادامه می‌یابد. متأسفانه در یکی از کتاب‌های پایهٔ دوازدهم مدارس دخترانه با عنوان «مدیریت خانواده و سبک زندگی» کوشش شده که کودک‌همسری و تبعیض جنسیتی برای دختران عادی‌سازی شود. شاید مبارزه و ایجاد تغییر در امری که ریشهٔ عمیقی دارد، سخت باشد اما با متحدشدن زنان و مادران نشدنی نیست.»
نام پویانمایی جدید کتی کیانی «آب‌دادن به گل‌های پلاستیکی» است و داستانش دربارهٔ نرگس دختری نُه‌ساله است که در یک خانوادهٔ مذهبی ایرانی با قدرت مالی پایین زندگی می‌کند. نرگس طی گفت‌وگویی با برادرش که به‌قدرت مردانگی‌اش می‌بالد، متوجهِ وظایف فقهی خود با رسیدن به سن بلوغ دینی می‌شود. از جملهٔ این وظایف، آمادگی برای ازدواج و حجاب اجباری است. نرگس که دختری شاداب با رؤیاهای بزرگ است، خشمگین شده و این قوانین را مغایر با آرزوهایش می‌یابد و از آنجا که فقط نُه سال دارد، از مادر خود طلب پشتیبانی و حمایت می‌کند. اما مادر که خود روزی قربانی این همین قوانین بوده، ناتوان و ضعیف است…
کتی کیانی دربارهٔ دلیل انتخاب این موضوع برای پویانمایی جدیدش می‌گوید: «من به‌عنوان یک زن مهاجر ایرانی که در جامعه‌ای مردسالار بزرگ شده، برای رسیدن به آرزوهایم هر روز جنگیده‌ام. همیشه دغدغه‌ام مشکلات زنان، مهاجرت و هویت بوده است. به‌عنوان یک هنرمند زن اعتقاد دارم حتی اگر مشکل، مشکل من یا جامعهٔ من نیست، باز هم به‌عنوان یک انسان نیاز داریم از یکدیگر پشتیبانی کنیم تا دنیا جای بهتری برای همه‌مان باشد و برای این منظور و بلندکردن صدای نرگس و هزاران زن دیگر نیاز به حمایت تک‌تک شما دارم.»
انتخاب این موضوع که مربوط به مشکلات جامعهٔ ایران و کشورهای مشابه آن است، موجب شده کیانی نتواند از کمک‌هزینه‌های داخل کانادا برای ساخت «آب‌دادن به گل‌های پلاستیکی» استفاده کند.
او در پُستی در گروه «همیاری ایرانیان ونکوور» برای جلب حمایت از این پروژه نوشت: «متأسفانه پس از تلاش زیاد به‌دلیل اینکه قصه ایرانی است و در حال حاضر همهٔ کمک‌هزینه‌ها به اقلیت‌های جنسی و جنسیتی، بومیان و فیلم مستند تعلق می‌گیرد، موفق به گرفتن کمک‌هزینهٔ ساخت نشدم. به‌همین دلیل یک پروفایل Gofundme که یک وبسایت تأمین مالی گروهی است، باز کردم تا یک‌بار دیگر برای ساخت فیلمم یاری‌ام کنید. کمترین مبلغ هم کمک بزرگی می‌تواند باشد. اگر از نظر مالی در موقعیت همکاری نیستید، با به اشتراک‌گذاشتن این لینک با خانواده و دوستانتان باز هم می‌توانید کمک کنید.»
علاقه‌مندان به حمایت از این پروژه می‌توانند از طریق این لینک:
https://www.gofundme.com/f/help-watering-plastic-flowers-to-come-to-life
از این پروژه حمایت کنند.
